رضوان

?پیامبر اکرم صل الله علیہ وآله بہ علے علیہ السلام فرمودند: یاعلے، ششصد هزار گوسفند میخواهے، یا ششصد هزار دینار، یا ششصد هزار ڪلمہ؟

عرض ڪرد: ششصد هزار کلمه.
? فرمود: من براے تو ششصد هزار ڪلمہ را در شش ڪلمہ جمع مےنمایم:
۱- یا علے وقتے دیدے مردم بہ مستحباٺ مشغولند، تو «به تڪمیل واجباٺ مشغول باش.»
۲- هرگاه دیدے مردم بہ عمل دنیا مشغولند، تو «بہ عمل آخرٺ مشغول باش.»
۳- هنگامے ڪہ دیدے مردم مشغول بہ عیب گویے یڪدیگرند تو «مشغول بہ عیوب خود باش.»
۴- هنگامے ڪہ دیدے مردم مشغول بہ زینٺ دنیا مےباشند، تو «مشغول بہ زینٺ آخرٺ باش.»
۵- هنگامے ڪہ دیدے مردم بہ زیادے عمل مشغولند، تو «بہ خوبے عمل مشغول باش»
۶- هنگامے ڪہ دیدے مردم بہ مخلوق متوسل مےشوند، تو «بہ خالق متوسل شو.»
? یا علے، بر مردم زمانے بیاید ڪہ اقرار ڪننده بہ حق اهل نجاٺ باشد.

عرض ڪرد: عمل ڪجاسٺ؟

فرمود: در آن روز عملے نیسٺ.

 گام اول:

دنیا دو روز است…یک روز با تو و روز دیگر 

علیه تو 

روزی که با توست مغرور مشو و روزی که 

علیه توست ناامید مشو…

زیرا هر دو پایان پذیرند …
? گام دوم:

بگذارید و بگذرید ….. ببینید و دل نبندید .

چشم بیاندازید و دل نبازید…. که دیر یا

زود …… باید گذاشت و گذشت…
? گام سوم:

اشکهاخشک نمیشوندمگر بر اثر قساوت قلبها 

و قلبها سخت و قسی نمیگردند مگر به سبب

زیادی گناهان

1) عَنِ النَّبِيِّ صلّی الله علیه وآله قَالَ: مَنْ صَلَّى أَوَّلَ لَيْلَةٍ مِنْ شَعْبَانَ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ رَكْعَةً، يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ فاتِحَةَ الْكِتابِ وَ قُلْ هُوَ اللهُ أحَدٌ خَمْسَ عَشْرَةَ مَرَّةً، أَعْطَاهُ اللَّهُ ثَوَابَ اثْنَيْ عَشَرَ أَلْفَ شَهِيدٍ، وَ كَتَبَ لَهُ عِبادَةَ اثْنَتَيْ عَشَرَةَ سَنَةً، وَ خَرَجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمٍ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ، وَ أعْطاهُ اللهُ بِكُلِّ آيَةٍ فِي الْقُرْآنِ قَصْراً فِي الْجَنَّةِ. (اقبال الاعمال، ص193)

رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود: هرکس در شب اوّل ماه شعبان دوازده رکعت نماز بخواند؛ در هر رکعت یک بار سوره فاتحه و پانزده بار سوره توحید؛ خداوند پاداش دوازده هزار شهید را به وی اعطا می کند، و برای او عبادت دوازده سال می نویسد، و از گناهانش بیرون می آید همچون روزی که مادرش وی را به دنیا آورد، و خداوند به ازای هر آیه ای در قرآن، قصری در بهشت به وی اعطا می کند.
 2) عَنِ النَّبِيِّ صلّی الله علیه وآله قال: مَنْ صَلَّى أَوَّلَ لَيْلَةٍ مِنْ شَعْبَانَ رَكْعَتَيْنِ، يَقْرَأُ فِي كُلِّ رَكْعَةٍ الْحَمْدَ مَرَّةً وَ ثَلَاثِينَ مَرَّةً قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ، فَإِذَا سَلَّمَ قَالَ: «اللَّهُمَّ هَذَا عَهْدِي عِنْدَكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ» حُفِظَ مِنْ إِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ، وَ أَعْطَاهُ اللَّهُ ثَوَابَ الصِّدِّيقِينَ. (وسائل ‏الشيعة،ج 8، ص104 به نقل از اقبال الاعمال) 

رسول خدا صلّی الله علیه وآله فرمود: هرکس در شب اوّل ماه شعبان دو رکعت نماز بخواند؛ در هر رکعت یک بار سوره حمد و سی بار سوره توحید؛ و بعد از سلام نماز بگوید: «اللَّهُمَّ هَذَا عَهْدِي عِنْدَكَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ»، از شرّ ابلیس و لشکریانش محفوظ مانده، و خداوند پاداش صدّیقین را به وی اعطا می کند.

✨عالم زاهد و وارسته، مرحوم شيخ حسين بن شيخ مشکور قدس سره فرمود:

?در عالم رؤيا ديدم در حرم مطهر حضرت اباعبدالله عليه السلام مشرف هستم و آن حضرت نيز در آنجا تشريف دارند. در اين اثناء يک نفر جوان عرب معدي (دهاتي) وارد حرم شد و با لبخند به آن حضرت سلام کرد و حضرت نيز با لبخند جوابش دادند.
?فرداي آن شب که شب جمعه بود، به حرم امام حسين عليه السلام مشرف شدم و در گوشه ي حرم توقف کردم. 
?ناگهان آن جوان عرب معدي را که در خواب ديده بودم، وارد حرم شد و چون مقابل ضريح مقدس رسيد، با لبخند به آن حضرت سلام کرد! ولي حضرت سيدالشهداء عليه السلام را نديدم و مراقب آن جوان عرب بودم تا از حرم خارج شد.
? به دنبال او رفتم و سبب لبخندش را در هنگام سلام دادن به امام عليه السلام پرسيدم. و تفصيل خواب خود را نيز برايش نقل کردم و سپس گفتم: چه کرده اي که امام عليه السلام با لبخند به تو جواب مي دهند؟
?جوان گفت: من پدر و مادر پيري دارم و در چند فرسخي کربلا زندگي مي کنيم.

شبهاي جمعه که براي زيارت مي آمدم، يک هفته پدرم را سوار بر الاغ مي کردم و مي آوردم و يک هفته هم مادرم را مي آوردم.
? تا اينکه شب جمعه اي نوبت پدرم بود، چون او را بر الاغ سوار کردم؛ مادرم گريه کرد و گفت: مرا هم بايد ببري! شايد تا هفته ي ديگر زنده نباشم!
? به مادرم گفتم: امشب باران مي بارد و هوا سرد است و بردن دو نفر مشکل است. اما نپذيرفت! ناچار پدرم را سوار کردم و مادرم را بر دوش کشيدم و با زحمت بسيار آنها را به حرم امام حسين عليه السلام رسانيدم.
?چون در آن حالت همراه با پدر و مادرم وارد حرم شدم، حضرت سيدالشهداء عليه السلام را ديدم و سلام کردم. آن بزرگوار نيز به من لبخند زدند و جوابم را دادند و از آن وقت تا به حال، هر شب جمعه که به کربلا مشرف مي شوم، حضرت امام حسين عليه السلام را مي بينم و ايشان با تبسم جوابم را مي دهند. 
? داستانهاي شگفت

? کرامات الحسينيه ج 1

امام علی علیه السلام:

لا تواخِ مَن یَستُرُ مَناقِبَکَ وَ یَنشُرُ مَثالِبَکَ.

با کسی که خوبیهایت را می پوشاند و عیبهایت را آشکار می سازد برادری مکن.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 418 ، ح 9565