رضوان

روزي شاگردان نزد حکيم رفتند و پرسيدند: «استاد زيبايي انسان درچيست؟»
?حکيم 2 کاسه کنار شاگردان گذاشت وگفت: «به اين  2 کاسه نگاه کنيد اولي ازطلا درست شده است ودرونش سم است و دومي کاسه اي گليست و درونش آب گوارا است، شما کدام راميخوريد؟»
شاگردان جواب دادند: «کاسه گلي را.»
?حکيم گفت: آدمي هم همچون اين کاسه است. آنچه که آدمي را زيبا ميکند درونش واخلاقش است. بايد سيرتمان رازيباکنيم نه صورتمان را…

✅ عنْ اِسْماعيلِ بنِ سَهْلٍ قال:
كَتَبْتُ اِلى اَبی َجعفرِالثّانى عليه السلام : عَلِّمِنى شَيْئا إذا أنَا قُلْتُهُ كُنْتُ مَعَكُمْ فِى الدُّنيا وَالآخِرةِ، قالَ: فَـكَتَبَ بِخَـطِّهِ أَعْـرِفْهُ: اَكْثِرْ مِنْ تِلاوَةِ «إنّا أنزَلْناهُ» وَرَطِّبْ شَفَتَيْكَ بِالأسْتِغْفارِ.
✅ اسماعيل بن سهل گويد:
خدمت امام جواد عليه السلام  نوشتم، چيزى به من تعليم فرما كه اگر آن را بگويم (بخوانم) در دنيا و آخرت با شما باشم. 
? حضرت به خط خود نوشت: سـوره «انا انزالناه» را زيـاد بخـوان و لبهايت به گفتن استغـفار « تَـر » باشـد.
?? منبع 

         ثواب الأعمال،ص ۱۹۷

? عمر مبارك امام رضا (علیه‌السلام) به چهل و هفت سال رسیده بود و عقربه تاریخ، سال ۱۹۵ هجری را نشانه می‌رفت ولی هنوز امام نهم متولد نشده بود .
?مسئله جانشینی امام رضا (علیه‌السلام) اصحاب و شیعیان حضرت رضا (علیه‌السلام) را متاثر كرده بود. این اندوه زمانی به فزونی رفت كه فرقه واقفیه كه بنا به دلایل مادی و تصرف سهم امام و عدم بازگرداندن آن به حضرت رضا(علیه‌السلام)، قائل به غیبت امام كاظم(علیه‌السلام) شده بودند، و در تبلیغات خویش نداشتن فرزند پسر از سوی امام رضا (علیه‌السلام) را دلیل بر ادعای موهوم خود می‌دانستند؛ تا جایی كه یكی از همین افراد در نامه‌ای خطاب به حضرت رضا علیه‌السلام نوشت:

تو چگونه امام هستی در حالی كه فرزندی نداری!

حضرت در پاسخ فرمودند: تو از كجا می‌دانی كه فرزندی ندارم، به خدا سوگند روزها و شب‌ها سپری نمی‌شود مگر این كه خداوند فرزند پسری را به من عنایت فرماید كه حق و باطل را از هم جدا سازد.(1)
?همچنین یكی از یاران به حضرت عرض می‌كند:

امام پس از تو كیست؟

آن حضرت فرمودند: فرزندم .

سپس گفت: كسی كه فرزند ندارد چگونه جرات آن را دارد كه بگوید فرزندم؟

راویِ همین حدیث گوید: چند روز سپری نشده بود كه امام جواد(علیه‌السلام) به دنیا آمد.(2)
همچنین “ابن قیام واسطی” از فرقه واقفیه كه امامت حضرت رضا(علیه‌السلام) را قبول نداشت، نزد آن حضرت آمد و به قصد عیبجویی حضرت گفت:

آیا می‌شود كه دو امام در یك مقطع زمانی با هم باشند؟
?حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمود: نه مگر آن كه یكی از آن دو صامت (خاموش) باشد .

ابن قیام گفت:

پس چطور برای تو صامتی نیست؟

امام فرمود: چرا . به خدا سوگند خداوند برای من (فرزندی) قرار می‌دهد كه حق و حق‌خواهان را استواری می‌بخشد و باطل و باطل خواهان را نیست و نابود می‌كند. (3)
?تولد مبارك امام جواد (علیه‌السلام) نه تنها پایان‌بخش دلهره‌های شیعیان و افشای نیت  فرصت‌طلبان و سودجویانی چون فرقه واقفیه بود، بلكه آغاز فصل نوینی از تاریخ ائمه اطهار علیهم السلام است.
?شیخ طوسی از احمد بن محمد  عیاش در كتاب انوار البهیه 10 رجب سال 195 هجری را روز ولادت حضرت دانسته است(4)
?برخی تولد حضرت را در شب جمعه و برخی روز جمعه ذكر كرده‌اند.

در این میان، فرازی از دعای ناحیه مقدس نیز ولادت آن امام را در ماه رجب تایید می‌نماید آنجا كه حضرت صاحب الامر علیه السلام می‌فرمایند:

“اللهم انی اسئلك بالمولدین فی رجب محمدبن علی الثانی و ابنه علی بن محمد المنتخب
?داستان تولد امام جواد علیه‌السلام

علامه مجلسی(ره) در جلاءالعیون می‌نویسد: ابن شهر آشوب به سند معتبر از حكیمه خاتون دختر امام موسی كاظم(علیه‌السلام) روایت می‌كند كه:
روزی برادرم حضرت رضا(علیه‌السلام) مرا طلبید و فرمود: ای حكیمه امشب فرزند مبارك خیزران متولد می‌شود و باید تو در وقت تولد او حاضر باشی.
من در خدمت آن حضرت ماندم، چون شب فرا رسید امام رضا علیه السلام مرا با خیزران(مادر حضرت جواد علیه السلام) و زنان قابله به حجره آورد و چراغی نزد ما افروخت و از حجره بیرون رفت و در را بر روی ما بست .
?حكیمه خاتون(عمه امام جوادعلیه السلام) می‌افزاید: خورشید امامت با به دنیا آمدنش حجره را نورانی كرد. بر آن حضرت پرده نازكی چون جامه احاطه كرده بود و نوری از حضرت ساطع می‌شد چون نور مبین را در دامن گرفتم، آن پرده حائل را از خورشید جمالش دور كردم و با جامه‌ای مطهر پوشاندمش. حضرت امام رضا(علیه‌السلام) به حجره آمد و آن گوشواره امامت را از ما گرفت و در گهواره عزت و كرامت گذاشت و آن مهد شرف و عزت را به من سپرد و فرمود: از این گهواره جدا مشو .
?چون روز سوم ولادت فرا رسید، امام جواد(علیه‌السلام) دیده حقیقت‌بین خویش را به آسمان گشود و به سوی راست و چپ نظر كرد و به زبان فصیح ندا داد:

“اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمداً رسول الله .”
چون این حالت غریب را از آن نور دیده، مشاهده كردم، به خدمت حضرت رضا(علیه‌السلام) شرفیاب شدم و آنچه دیده و شنیده بودم را به خدمت حضرت عرض كردم .

حضرت فرمود: پس از این، عجایب بسیاری را مشاهده خواهی كرد(5)
?پی نوشت

1⃣اصول كافی، ج ۱

2⃣اصول كافی، ج ۱  ص ۲۸۶

3⃣ اصول كافی، ج ۱ ص  ۳۲۱

4⃣الكافی، ج ۱ ص ۴۹۲ / موسوعة الامام الجواد، ج ۱

5⃣منتهی الامال، ج ۲

☝️? ﻭ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻰ ﺭﻭﺍﻳﺎﺕ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: «ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪﻩ، ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﮔﻮﺍﻩ ﮔﻴﺮﺩ ﺑﺮ ﺍﻣﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﻭﺍﻗﻌﻰ، ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻮﻳﺪ: ﺍﺯ ﻣﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮﻯ ﻧﻴﺎﻓﺘﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺩﺭﻭﻍ، ﺷﺎﻫﺪ ﺁﻭﺭﺩﻯ ».
☝️? ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﺩﺭﻭﻍ، ﺑﻠﻜﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ - ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ - ﻛﺴﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﻣﺴﺎﻭﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ». 
☝️?ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻤﻠﻪ، ﻳﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻗﺴﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ. ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ - ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ - ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﻉ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﺴﻢ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻔﺮﻭﺷﺪ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻛﺴﺎﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻯ - ﺗﻌﺎﻟﻰ - ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺳﺨﻦ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﺪ. ﻭ ﻧﻈﺮ ﺭﺣﻤﺖ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﺍﻓﻜﻨﺪ. ﻭ ﻋﻤﻞ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﻰ ﻛﻨﺪ».

?نقل شده است که پس از آن که مأمون دخترش را به امام جواد تزویج کرد در مجلسی که مأمون و امام و یحیی بن اکثم و گروه بسیاری در آن حضور داشتند، یحیی عرض کرد: ای پسر رسول خدا! نظر شما درباره روایتی که (در مدارک اهل سنت) نقل شده است: که جبرئیل به حضور پیامبر رسید و گفت: «یا محمد! خدا به شما سلام می رساند و می گوید: “من از ابوبکر راضی هستم، از او بپرس که آیا او هم از من راضی است؟"». نظر شما درباره این حدیث چیست؟
?امام فرمود: «من منکر فضیلت #ابوبکر نیستم، ولی کسی که این خبر را نقل می کند باید خبر دیگری را نیز که پیامبر اسلام در حجة الوداع بیان کرد، از نظر دور ندارد. پیامبر فرمود: کسانی که بر من دروغ می بندند، بسیار شده اند و بعد از من نیز بسیار خواهند بود. هر کس بعمد بر من دروغ ببندد، جایگاهش در آتش خواهد بود. پس چون حدیثی از من برای شما نقل شد، آن را به کتاب خدا و سنت من عرضه کنید، آنچه را که با کتاب خدا و سنت من موافق بود، بگیرید و آنچه را که مخالف کتاب خدا و سنت من بود، رها کنید.»
?امام جواد علیه السلام افزود: «این روایت (درباره ابوبکر) با کتاب خدا سازگار نیست، زیرا خداوند فرموده است: “وَلَقَدْ خَلَقْنَا الاْءِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ” ما انسان را آفریدیم و می دانیم در دلش چه چیز می گذرد و ما از رگ گردن به او نزدیکتریم. آیا خشنودی و ناخشنودی ابوبکر بر خدا پوشیده بوده است تا آن را از پیامبر بپرسد؟! این عقلاً محال است.»

?یحیی گفت: «روایت شده است که: ابوبکر و عمر در زمین، مانند جبرئیل در آسمان هستند.»
?حضرت فرمود: «درباره این حدیث نیز باید دقت شود، زیرا جبرئیل و میکائیل دو فرشته مقرّب درگاه الهی اند و هرگز گناهی از آن دو سر نزده است و لحظه ای از دایره اطاعت خدا خارج نشده اند، ولی ابوبکر و عمر مشرک بوده اند، و هر چند پس از ظهور اسلام مسلمان شده اند، امّا اکثر دوران عمرشان را در شرک و بت پرستی سپری کرده اند، بنابراین محال است که خدا آن دو را به جبرئیل و میکائیل تشبیه کند.»

?یحیی گفت: «همچنین روایت شده است که: ابوبکر و عمر دو سرور پیران اهل بهشتند درباره این حدیث چه می گویید؟»
?حضرت فرمود: «این روایت نیز محال است که درست باشد، زیرا بهشتیان همگی جوانند و پیری در میان آنان یافت نمی شود (تا ابوبکر و عمر سرور آنان باشند!) این روایت را بنی امیه، در مقابل حدیثی که از پیامبر اسلام(ص) درباره امام حسن و حسین(ع) نقل شده است که حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشتند ، جعل کرده اند.»

?یحیی گفت: «روایت شده است که عمر بن خطاب چراغ اهل بهشت است.»
?حضرت فرمود: «این نیز محال است؛ زیرا در بهشت، فرشتگان مقرّب خدا، آدم، محمد(ص) و همه انبیاء و فرستادگان خدا حضور دارند، چطور #بهشت با نور اینها روشن نمی شود، ولی با نور #عمر روشن می گردد؟!»

?یحیی گفت: «روایت شده است که پیامبر فرمود: اگر من به پیامبری مبعوث نمی شدم، حتما عمر مبعوث می شد.»
?امام فرمود: «کتاب خدا (قرآن) از این حدیث راست تر است، خدا در کتابش فرموده است: “وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنکَ وَمِن نُّوحٍ…” به خاطر بیاور هنگامی را که از پیامبران پیمان گرفتیم، و از تو و از نوح… از این آیه صریحا برمی آید که خداوند از پیامبران پیمان گرفته است، در این صورت چگونه ممکن است پیمان خود را تبدیل کند؟ هیچ یک از پیامبران به قدر چشم به هم زدن به خدا شرک نورزیده اند، چگونه خدا کسی را به پیامبری مبعوث می کند که بیشتر عمر خود را با #شرک به خدا سپری کرده است؟! و نیز پیامبر فرمود: در حالی که آدم بین روح و جسد بود (هنوز آفریده نشده بود) من پیامبر شدم.»

?باز یحیی گفت: «روایت شده است که پیامبر فرمود: هیچگاه وحی از من قطع نشد، مگر آن که گمان بردم که به خاندان خطاب (پدر عمر) نازل شده است، یعنی نبوّت از من به آنها منتقل شده است.»
?حضرت فرمود: «این نیز محال است، زیرا امکان ندارد که پیامبر در نبوّت خود شک کند، خداوند می فرماید: اللَّهُ یَصْطَفِی مِنَ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ خداوند از فرشتگان و همچنین از انسانها رسولانی برمی گزیند. (بنابراین، با گزینش الهی، دیگر جای شکی برای پیامبر در باب پیامبری خویش وجود ندارد).»