شبهه:
طبق روایت عایشه، پیامبر صلي الله عليه و آله بعد از بعثت در نبوت خویش #تردید داشت و طبق نقل ابن سعد پیامبر از این که جنون بر او عارض شده باشد ترسیده بود:
أَنَّ النَّبِيَّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ -[قَالَ: يَا خَدِيجَةُ إِنِّي أَسْمَعُ صَوْتًا وَأَرَى ضوءا 👈وإني أخشى أن يكون في جَنَنٌ. فَقَالَتْ: لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَفْعَلَ بِكَ ذَلِكَ يَا ابْنَ عَبْدِ اللَّهِ. ثُمَّ أَتَتْ وَرَقَةَ بْنَ نَوْفَلٍ فَذَكَرَتْ لَهُ ذَلِكَ. فَقَالَ: إِنْ يَكُ صَادِقًا فَهَذَا نَامُوسٌ مِثْلُ نَامُوسِ مُوسَى. فَإِنْ يُبْعَثْ وَأَنَا حَيٌّ فَسَأُعَزِّرَهُ وَأَنْصُرَهُ وأؤمن به] .
📍طبقات الکبری ط العلمیه ج١ ص١٥٣
همين موضوع در صحيحين با جمله (اني خشيت علي نفسي: من درباره خودم ترس دارم) به طور اجمال نقل شده و متعلق خوف حذف گرديده است.
(صحیح بخاری ج١ ص٧ باب كيف كان بدء الوحی الي رسول الله؛ صحيح مسلم ج١ ص١٣٩ باب بدءالوحي الي رسول الله)
✅پاسخ:
١) عدم آگاهی و تردید پیامبر صلي الله عليه و آله عقلا باطل است و گویای ناتوانی و ناکارآمدی خداوند در برقراری ارتباط با رسولش است، همچنين کثیری از آیات قرآن بر آگاهی و اصطفای الهی رسل تأکید دارند:
✏️سنت خداوند حین ارسال رسل به سوی قومشان چنین بوده که آنها را آگاه و مکلّف به این امر می نماید پس پیامبر خاتم هم از مأموریت خویش آگاه بوده است:
📌مریم/٣٠: قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَني نَبِيًّا
📌طه/٤١-٤٨: وَ اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسي • اذْهَبْ أَنْتَ وَ أَخُوكَ بِآياتي وَ لا تَنِيا في ذِكْري• اذْهَبا إِلى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغى • فَقُولا لَهُ قَوْلاً لَيِّناً لَعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ أَوْ يَخْشى • قالا رَبَّنا إِنَّنا نَخافُ أَنْ يَفْرُطَ عَلَيْنا أَوْ أَنْ يَطْغى • قالَ لا تَخافا إِنَّني مَعَكُما أَسْمَعُ وَ أَرى • فَأْتِياهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنا بَني إِسْرائيلَ وَ لا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْناكَ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكَ وَ السَّلامُ عَلى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى • إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنا أَنَّ الْعَذابَ عَلى مَنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى .
✏️سایر انبیاء پیمان محکمی با خداوند درباره ایمان به پیامبر صلي الله عليه و آله و یاریشان بسته اند:
آل عمران/٨١: وَ إِذْ أَخَذَ اللَّهُ ميثاقَ النَّبِيِّينَ لَما آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتابٍ وَ حِكْمَةٍ ثُمَّ جاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِما مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَ لَتَنْصُرُنَّهُ قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى ذلِكُمْ إِصْري قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدينَ
✏️انبیاء الهی برگزیدگان خداوند هستند و هر عیب و نقصی در آنان اصطفای الهی را زیر سؤال می برد:
📌انعام/١٢٤: وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتى مِثْلَ ما أُوتِيَ رُسُلُ اللَّهِ 👈اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسالَتَهُ سَيُصيبُ الَّذينَ أَجْرَمُوا صَغارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَ عَذابٌ شَديدٌ بِما كانُوا يَمْكُرُونَ
📌ص/٤٦ : إِنَّا 👈أَخْلَصْناهُمْ بِخالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ
📌اعراف/١٤٤: قالَ يا مُوسى إِنِّي 👈اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسالاتي وَبِكَلامي فَخُذْ ما آتَيْتُكَ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرينَ
📌طه/٤١ : وَ 👈اصْطَنَعْتُكَ لِنَفْسي
✏️مراد خداوند از ارسال رسل، اطاعت مردم از ایشان و هدایت یافتن مردم توسط ایشان است لذا از رسولان انتظار می رود که خود قبل از هدایت کردن دیگران، هدایت یافته باشند و قبلاً از مسؤولیت خود آگاه شده باشند نه این که مردمی که بناست توسط آنها هدایت شوند، از رسولان داناتر باشند!!!:
📌نساء/٦٤: وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِيُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحيماً
📌انبیاء/٧٣ : وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إقامَ الصَّلاةِ وَ إيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابدین ع
