رضوان

🔻ﻓِﻲ ﺭِﻭَﺍﻳَﺔِ ﺃَﺑِﻲ ﺍﻟْﺠَﺎﺭُﻭﺩِ ﻋَﻦْ ﺃَﺑِﻲ ﺟَﻌْﻔَﺮٍ الإِمَامِ البَاقِرُ صَلَوَاتُ اللهِ عَلَيْه ﻓِﻲ ﻗَﻮْﻟِﻪِ ﴿ﻣَﺎ ﺟَﻌَﻞَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻟِﺮَﺟُﻞٍ ﻣِﻦْ ﻗَﻠْﺒَﻴْﻦِ ﻓِﻲ ﺟَﻮْﻓِﻪِ﴾ [احزاب: 4] ﻓَﻴُﺤِﺐﱠﱠ ﺑِﻬَﺬَﺍ، ﻭَ ﻳُﺒْﻐِﺾَ ﺑِﻬَﺬَﺍ، ﻓَﺄَﻣﱠﱠﺎ ﻣَﺤَﺒﱠﱠﺘُﻨَﺎ ﻓَﻴُﺨْﻠِﺺُ ﺍﻟْﺤُﺐﱠﱠ ﻟَﻨَﺎ ﻛَﻤَﺎ ﻳَﺨْﻠُﺺُ ﺍﻟﺬﱠﱠﻫَﺐُ ﺑِﺎﻟﻨﱠﱠﺎﺭِ ﻟَﺎ ﻛَﺪَﺭَ ﻓِﻴﻪِ؛ ﻣَﻦْ ﺃَﺭَﺍﺩَ ﺃَﻥْ ﻳَﻌْﻠَﻢَ ﺣُﺒﱠﱠﻨَﺎ ﻓَﻠْﻴَﻤْﺘَﺤِﻦْ ﻗَﻠْﺒَﻪُ؛ ﻓَﺈِﻥْ ﺷَﺎﺭَﻛَﻪُ ﻓِﻲ ﺣُﺒﱢﱢﻨَﺎ ﺣُﺐﱠﱠ ﻋَﺪُﻭﱢﱢﻧَﺎ ﻓَﻠَﻴْﺲَ ﻣِﻨﱠﱠﺎ ﻭَ ﻟَﺴْﻨَﺎ ﻣِﻨْﻪُ، ﻭَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻋَﺪُﻭﱡﱡﻫُﻢْ ﻭَ ﺟَﺒْﺮَﺋِﻴﻞُ ﻭَ ﻣِﻴﻜَﺎﺋِﻴﻞُ، ﻭَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻋَﺪُﻭٌّ ﻟِﻠْﻜَﺎﻓِﺮِﻳﻦَ.
🔺ابو جارود از حضـرت امـام بـاقـر دربارهٔ آيهٔ ﴿ﻣَﺎ ﺟَﻌَﻞَ ﺍﻟﻠﱠﱠﻪُ ﻟِﺮَﺟُﻞٍ ﻣِﻦْ ﻗَﻠْﺒَﻴْﻦِ ﻓِﻲ ﺟَﻮْﻓِﻪِ﴾ [احزاب: 4] {خدا در درون هر کسی دو قلب قرار نداده است} نقل كرد كه آن حضرت فرمودند:

خداوند در درون هر کسی دو قلب قرار نداده که دوست بدارد با این قلب، و دشمن بدارد با همان قلب، اما محبّت ما دوستی برای ما را خالص می كند چنانچه طلا به وسيلهٔ آتش خالص می شود كه ديگر كدورتی در آن نيست؛ هر كه می خواهد آزمايش نمايد محبّت ما را (ببیند آیا واقعاً در محبّت ما خالص است یا نه) به قلب خود مراجعه نموده و آن را امتحان کند؛ پس اگر در قلب خود با محبّت ما محبّت دشمنان ما را نيز شراکت داد از ما نيست و ما نيز از او نيستيم، و خدا و جبرئيل و ميكائيل با او دشمن است، و خداوند دشمن كافران است.

(بالنتیجة هرکس در دلش محبّت اهل بیت علیهم السّلام را با محبّت دشمنانشان شراکت دهد، کافر است.)
[بحارالأنوار، ج 27، ص 51، ح 1 از تفسیر شریف علی بن ابراهیم قمی