رضوان

​????????????

 رُوِيَ عَن جابِرِالجُعْفي عَنِ الباقِرِ عَلَيهِ السلامُ قالَ: قالَ رَسُولُ الله (صلّی اللهُ علیه وآله وسلّم)

????????????

 يَاْتي عَلَي الناسِ زَمانٌ يَشْکُونَ فيهِ رَبَّهُمْ قُلْتُ: وَ کَيْفَ يَشْکُونَ فيهِ رَبَّهُمْ قالَ علیه السلام: يَقُولُ الرَّجُلُ وَ اللهِ ما رَبِحْتُ شَيْئاً مُنْذُ کَذا وَ کَذا ولاآکُلُ وَ لااَشْرَبُ اِلامِنْ رَأِْس مالِي، وَيْحَکَ وَ هَلْ اَصْلُ مالِکَ وَ ذِرْوَتُهُ اِلاّ مِنْ رَبِّکَ

 جابر جعفی از امام محمد باقر علیه السلام نقل می کند که فرمودند: حضرت رسول خدا (صلّی اللهُ علیه وآله وسلّم) فرمودند:

روزگار و زماني مي آيد که مردم در آن زمان از پروردگار خود شکايت مي کنند. جابر مي پرسد: مردم چگونه از پروردگار خود شکايت مي کنند؟! حضرت فرمود: شخصي مي گويد: به خدا قسم! مدتي است که سود نبرده ام و نمي خورم و نمي آشامم مگر اين که اين خوردن و آشاميدن من از سرمايه ام مي باشد واي بر تو! آيا اين چنين نيست که سرمايه و توشه اي که جمع کرده اي  همگي از پروردگار توست؟

??شرح حدیث??

در اين روايت جابر تعجّب کرده و حيرت مي کند و از حضرت سؤال مي کند: چطور مي شود اين­ها از خداوند شکايت مي­کنند؟ البته شکايت يک وقت اين طور است که تو اين کار را کردي، متن اين شکايت است ولي يک وقت چيزهايي مطرح مي شود که به طور مستقيم شکايت نيست ولي در ارتباط با خداوند است. اينکه سود نبرده ام و دارم از سرمايه مي خورم، واقعا شايد هم درست است و دروغ نمي گويد، ولي سرمايه­ات را از کجا آوردي؟ و اينکه از آن مي خوري، مگر جز اين است که آن را خداوند به تو عطا فرمود؟!                                                                                                            انسان در تمامي حالات بايد شاکر خداوند باشد و بداند همين حرفهاي او شکايت از خداوند بزرگ است. اين ناسپاسي باعث مي شود که گره و مشکل به کار او افتاده و به چه کنم چه کنم، مبتلا و گرفتار مي شود. از پيامبراکرم (صلّی اللهُ علیه وآله وسلّم) مي پرسيدند: حالتان چطور است؟ در جواب مي فرمودند: الحَمدُلله عَلي کُلِّ حال، ستايش مخصوص خداوند است در همه حالات. شکر و سپاس قبلي عملي و زباني باعث مي شود تا خداوند مشکلات انسان را برطرف کند و هرلحظه به روزي­ها و نعمت­هايش اضافه گردد. درقرآن سوره مبارکه ابراهيم آيه 7 مي فرمايد: »لَئِن شَکَرتُم لَأَزيدَنَّکُم« اگر شکرگزاري کنيد، نعمت شما را افزون مي کنم
?? منبع 

وسائل الشيعة، جلد ۱۷ باب ۵۳ صفحه ۴۶۲

در دلم شوق مشهدت دارم 

ذوق بوسه به مرقدت دارم 

انتظار و توقع بسيار 

از كرامات بي حدت دارم 

طمع مغفرت و لطف وعطا 

من از ان ذات سرمدت دارم 

لذتي ازحضور قلبي خويش

در رواقي ز معبدت دارم

اري از بس كه مهرباني تو 

بر دل مرده ام چو جاني تو 

سكه ي مهر و رأفت و احسان 

زد خدايت بنام تو سلطان ! 

تويي خورشيد حكمت و دانش 

در سپهر ولايت ايمان 

تويي تنها اميد در  دنيا

تويي يكتا شفيع روسيهان

دست بر قلب خسته ام بگذار

اي پناه دل شكسته دلان 

اي انيس نفوس اي دلدار

دل من را بغير خود مسپار

افتخارت نبوده ام تاحال

بر شما   ننگ بودم و عار

دست من را گرفته اي عمري

روزي ام را تو داده اي پربار

 من بحال كبوتر حرمت 

غبطه  خوردم  : هزاروصدها بار 

خاك پاي تمام زوارت 

توتياي دو ديده ي خونبار

پیغمبراکرم  صلی الله علیه و آله و سلم به فاطمه سلام الله علیها فرمودند: 

◾️«مَن صَلّی عَلَیْکِ غَفَرَ اللهُ لَهُ وَ اَلحَقَهُ بِی حَیْثُ کُنْتُ مِنَ الْجَنَّةِ» “(1)

◾️ای فاطمه! هر که بر تو صلوات فرستد؛ خدای متعال همه‌ی گناهان او را، بدون استثناء، می‌بخشد و هر جا که من در بهشت باشم؛ خدا او را در بهشت به من ملحق می‌کند.

☑️و این صلوات چقدر زیباست:

 «اَللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ فاطِمَةَ و اَبِیها وَ بَعْلِها وَ بَنِیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ» 

 بحارالانوار جلد 43 ص55 

​?چهار درس بزرگ از صبر?

? پیامبر ص فرمودند: صبر چهار شاخه دارد:

1. شوق 2. ترس 3. زهد 4. انتظار

1️⃣ شوق: هر كس شوق بهشت داشته باشد، از هوا و هوس دست میكشد؛

✅پس کسی که به دنبال هوا و هوس است، شوقی به بهشت ندارد.

2️⃣ ترس: هر كس از آتش بترس ترسد، از حرام‌ها خود را نگه می دارد؛

✅ پس کسی که از حرام خود را نگه نمیدارد، او از آتش خدا نمی‌ترسد.

3️⃣ زهد: هر كس به دنيا بی اعتنا باشد، گرفتاری‌ها را به چيزی نگيرد؛

✅ بنابراین کسی که به دنیا بی‌اعتنا باشد، آرام‌ترین انسان زمین است.

4️⃣ انتظار: هر كس منتظر مرگ باشد، در كارهای خير بكوشد؛

✅ بنابراین برای آمادگی برای مرگ، باید تا میتوان کار خیر کرد.

? كنزالعمال، ج1، ص285، ح138

امام جماعت یکی از مساجد لندن تعریف میکرد

به یکی از مساجد داخل شهر لندن منتقل شدم که کمی از محل زندگی ام دور بود.هر روز با اتوبوس از مسجد به خانه برمی گشتم.

هفته ای می شد که این مسیر را با اتوبوس طی می کردم که یک روز حادثه ی نه چندان مهمی برایم رخ داد…

سوار اتوبوس شدم و پول کرایه را به راننده دادم و او هم بقیه اش را بهم پس داد. وقتی روی صندلی ام نشستم متوجه شدم راننده 20 پنی بیشتر بهم پس داد.

با خودم گفتم باید این مبلغ را به راننده پس بدهم. اما از یک طرف این مقدار مبلغ را چندان مهم نمی دانستم و  با خودم می گفتم این چندان مبلغی نیست که لازم باشد پسش بدهم 

همین طور داشتم با خودم یکی به دو می کردم تا اینکه تصمیم گرفتم بقیه آن پول را پس بدهم چون بالاخره حق، حق است…

هنگام پیاده شدن مبلغ اضافی را به راننده دادم و گفتم: ببخشید شما این 20 پنی را اشتباهی اضافی دادید.

راننده تبسمی کرد و گفت:

ببخشید شما همان امام جماعت جدیدی نیستید که تازه به این منطقه آمدید؟ من مدتی است که دارم درباره اسلام فکر می‌کنم.این مبلغ را هم عمدا به شما اضافی دادم تا ببینم رفتار یک مسلمان در چنین موقعیتی چگونه خواهد بود

آن امام جماعت مسجد می گوید:

وقتی از اتوبوس پیاده شدم حس کردم پاهایم توانایی نگه داشتن من را ندارند. به نزدیکترین تیر چراغ آن خیابان تکیه دادم…

اشکهایم بی اراده سرازیر بودند… نگاهی به آسمان انداختم و گفتم: خدایا! نزدیک بود دینم را به 20 پنی بفروشم

چنان زندگی کن .

کسانی که تو را میشناسند، اما خدا را نمیشناسند،به واسطه آشنایی با تو با خدا آشنا شوند