رضوان

در دلم شوق مشهدت دارم 

ذوق بوسه به مرقدت دارم 

انتظار و توقع بسيار 

از كرامات بي حدت دارم 

طمع مغفرت و لطف وعطا 

من از ان ذات سرمدت دارم 

لذتي ازحضور قلبي خويش

در رواقي ز معبدت دارم

اري از بس كه مهرباني تو 

بر دل مرده ام چو جاني تو 

سكه ي مهر و رأفت و احسان 

زد خدايت بنام تو سلطان ! 

تويي خورشيد حكمت و دانش 

در سپهر ولايت ايمان 

تويي تنها اميد در  دنيا

تويي يكتا شفيع روسيهان

دست بر قلب خسته ام بگذار

اي پناه دل شكسته دلان 

اي انيس نفوس اي دلدار

دل من را بغير خود مسپار

افتخارت نبوده ام تاحال

بر شما   ننگ بودم و عار

دست من را گرفته اي عمري

روزي ام را تو داده اي پربار

 من بحال كبوتر حرمت 

غبطه  خوردم  : هزاروصدها بار 

خاك پاي تمام زوارت 

توتياي دو ديده ي خونبار