رضوان

انس بن مالك حكايت كند: مردي از انصار هرگاه به ملاقات وديدار پيامبر اکرم  صلّي اللّه عليه و آله مي‌آمد، فرزند خويش را نيز به همراه خود مي‌آورد. پس از گذشت مدّتي، فرزند آن شخص فوت كرد وپدر اين موضوع را از آن حضرت پنهان داشت، تا آن كه روزي به محضر مبارك پيغمبر اسلام صلّي اللّه عليه و آله، وارد شد؛ حضرت جوياي فرزند او شد؟ ديگران گفتند: فرزندش از دنيا رفته است و او داغدار مي‌باشد. بعد از اين كه آن شخص از حضور رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله، رفت؛ به اصحاب خود فرمود: آيا مايل هستيد كه برويم و او را سر سلامتي وتسليت گوئيم؟ دوستان پذيرفتند و به همراه آن حضرت حركت كردند. همين كه حضرت وارد منزل شد و مشاهده نمود كه پدر فرزند، بسيار محزون و غمگين است، به او و تمام افراد خانواده تسليت فرمود.

و پس از تسليتِ پيامبر خدا و همراهان، پدر اظهار داشت: يا رسول اللّه! او اميد و آرزوي من بود كه در پيري كمك و يار و غمخوار من باشد. حضرت فرمود: آيا تو شادمان نمي گردي، آن گاه كه فرزندت را در قيامت جلوي خود ببيني و به او بگويند: داخل بهشت برو. فرزندت بگويد: پروردگارا! من پدر و مادرم را مي‌خواهم و آن قدر به محضر ربوبي حقّ التماس كند تا آن كه خداوند شفاعت فرزند كوچك و بي گناه را در حقّ پدر و مادر مي‌پذيرد و با يكديگر وارد بهشت مي‌شويد؟! همراهان گفتند: يا رسول اللّه! اين بشارت تنها مخصوص اين شخص است، يا براي عموم مسلمان‌ها است؟ حضرت فرمود: اين بشارت و نويد براي تمام بندگان مؤ من به خداوند متعال مي‌باشد.
? مستدرك الوسائل: ج ۲، ص ۳۹۳، ح ۲۰ و ديگر احاديث دنباله اش