رضوان

​ نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم  فرمودند: «كَانَ اللهُ وَ لَمْ يَكُنْ مَعَهُ شَيء»( بحارالانوار، ج 54، ص 234.) حضرت حق بود و هیچ مخلوقی در عالم وجود، نبود. زمانی که خدا اراده کرد عالمی بیافریند، اوّل نور من را آفرید. از نور من، نور امیرالمؤمنین علیه السلام  را آفرید و از نور من و امیر المؤمنین علیه السلام  نور فاطمة زهرا علیها السلام  را آفرید و از نور من و امیرالمؤمنین علیه السلام  و حضرت زهرا علیها السلام ، نور امام حسن و امام حسین علیهما السلام را آفرید. این پنج نور مقدّس در جوّ لایتناهی که نه عرش بود و نه کرسی و نه کهکشان و نه ثوابت و سیارّات و نه منظومه، هیچ  نبود، مشغول تسبیح و تحلیل حق بودند. بعد، از نور من، عرش را آفرید. از نور امیرالمؤمنین علیه السلام  ملائکه را آفرید. از نور حضرت زهرا علیها السلام  آسمان‌ها و زمین را آفرید. از نور حضرت امام حسن علیه السلام  ماه‌و خورشیدرا آفرید و از نور امام حسین علیه السلام  بهشت و حورالعین را آفرید. (بحار الانوار، ج 53، ص 142 و  ج54،