رضوان

شیخ صدوق رضوان الله علیه و هم چنین جوینی عالم بزرگ اهل بدعت روایت کرده اند که خدای تبارک و تعالی در حدیث لوح فرمود:
جَعَلتُ حُسَيناً خازِنَ وَحيي وَ أكرَمتُهُ بِالشَّهادَةِ وَ خَتَمتُ لَهُ بِالسَّعادَةِ فَهُوَ أفضَلُ مَن استُشهِدَ وَ أرفَعُ الشُّهَداءِ دَرَجَةً عِندي ، وَ جَعَلتُ كَلِمَتِيَ التّامَّةَ مَعَهُ وَ الحُجَّةَ البالِغَةَ عِندَهُ ، بِعِترَتِهِ اُثيبُ وَ اُعاقِبُ. 
حسین را خزانه دار وحی خود نمودم و او را با شهادت اکرام کردم و عاقبتش را به سعادت ختم نمودم؛ پس او والاترین کسی است که شهید شده و در بین شهداء بالاترین درجه را نزد من داراست، و من کلمه‌ی تامه خود را همراه او کرده و حجت بالغه را نزد او قرار دادم؛ به خاطر عترت اوست که ثواب می دهم و عقاب می نمایم.
کمال الدین، صفحه ۲۹۱، باب ۲۸، حدیث ۱
بحار الانوار، جلد ۳۶، حدیث ۱۹۵، باب ۴۰، حدیث ۳