رضوان

​

حضرت رضا (ع) در خراسان بود، ابوبصیر (که از شاگردان و شیفتگان امامان (ع) بود) به محضر امام رضا (ع) آمد و چنین پرسید:

به چه دلیل و نشانه، امام بر حق (معصوم) شناخته می‌شود؟

امام رضا به چندین خصلت

۱- سفارشی از پدرش، که به امامت او اشاره کند (مانند تصریح به امامت او، یا وصیت به او و …). 

۲- از هر چه بپرسند، بی درنگ به پاسخ سؤالات مردم، بپردازند. 

۳- اگر در محضرش، سکوت کنند، او آغاز گر سخن (و میدان دار مجلس) باشد. 

۴- و از حوادث فردا خبر دهد. 

۵- و با هر لغتی با مردم بتواند سخن بگوید. 
سپس امام رضا (ع) به ابوبصیر فرمود: قبل از آنکه از این مجلس خارج گردی، نشانه ای را به تو نشان می‌دهم، در همین هنگام مردی از مردم خراسان به حضور امام رضا (ع) رسید و با زبان عربی با امام رضا (ع) سخن گفت، ولی امام رضا (ع) با زبان فارسی به او پاسخ می‌داد. 

مرد خراسانی گفت: (قربانت گردم! سوگند به خدا، مرا از سخن گفتن به زبان فارسی باز نداشت جز اینکه گمان کردم شما زبان فارسی را خوب نمی دانید) 
امام رضا

عجبا! اگر من نتوانم پاسخ تو را با زبان فارسی به خوبی بدهم، پس برتری من بر تو به چیست؟ 

سپس امام رضا (ع) به ابوبصیر فرمود: (ای ابا محمد! همانا زبان احدی از مردم، از امام مخفی نمی ماند، بلکه امام، زبان پرندگان و حیوانات و هرگونه جاندار را می‌داند، کسی که این ویژگیها را نداشته باشد، او امام بر حق نخواهد بود.
? اصول کافی باب الامور التی یوجب حجة الامام (ع)، حدیث ۷، ص ۲۸۵، ج ۱